Kids Were Here...

Przeczytałam dziś na blogu znajomej o tej akcji... Kids Were Here
Najlepiej wyjaśnią jej sens następujące słowa: „W tej chwili można bardzo łatwo popaść w frustrację z powodu bałaganu, który jest rezultatem życia z dziećmi. Ten zestaw (zdjęć) przypomina mi, jak szybko to wszystko minie. Przyjdzie dzień gdy zabawki wylądują w skrzynkach i nikt nie będzie się nimi bawił. Będę tęsknić za tym. Uświadamiam sobie aby zwolnić. Nie stresować się tym. Moje szczęście nie zależy od tego, że wszystko jest na swoim miejscu, a dom jest czysty i uporządkowany. 
Pewnego dnia będziemy mieć wspaniałe wspomnienia. Dowody zapisane w naszych sercach i umysłach naszych dzieci. Fotografie, które przeniosą nas z powrotem do tych samych dni, kiedy nasze dzieci były tutaj.”- Jude Wood

Jako mama niezmiennie zakochana w swoim dziecku, zamyśliłam się przez chwilę nad sensem i prawdą zawartą w tych słowach.
Ja z moim ewidentnym skrzywieniem na punkcie tego, że każda rzecz nawet ta najmniejsza musi być na swoim miejscu jak dzień się kończy, czytam tych kilka zdań i mówię sama do siebie, że przecież rację mają Ci, co mówią, że od okruszka na podłodze nikt nie zachorowała a dwa talerze w zlewie to nie koniec świata.
Więc dlaczego codziennie po tym jak M. zaśnie ja zamiast nacieszyć się ciszą i popatrzeć na śpiące me dziecię zerkam tylko co jakiś czas czy aby nóżka nie weszła w szczebelki, czy nie odkryta za bardzo czy smoczek nie ugniata policzka i lecę dalej do naczyń, do szmaty żeby kolejnego dnia kręcić się wokół małej i robić wszystko pod nią więc znowu przewijam i w pośpiechu zdarza się zostawić chusteczki nie na swoim miejscu, ubranko z nocy zaplącze się w kołdrę mamy na której właśnie nogę w czasie snu położył tata i leży...
W kilka sekund wyzwolona z łóżeczka Martyna z szybkością błyskawicy rzuca się w stronę jej piankowego królestwa- bo mama piankowe puzzle rozłożyła coby kolana nie bolały choć i tak całe sine od rzucania się histerycznego na ziemię jak coś nie po jej myśli się dzieje- i zabawki lecą na prawo i lewo bo najlepsza zabawa to jak wszystko leży na ziemi a nie w pudełkach i na półkach a potem sielsko siedzi się na podłodze i krzyczy, że nudno....
Ale czy to nie na tym polega, że idąc w jedną stronę wpadam na koparę a wracając z ,,apą" w ręcę (herbatą), o którą krzyk był przez ost. 10 sek. wielki potykam się na klockach i zaraz po tym jak łapię równowagę całą sobą wchodzę prosto na coś co akurat leżeć tam nie powinno i boli tak strasznie, że chce się rzucić siarczyście jakiś k.... ale nie bo przecież ona patrzy i czeka i kiedy wołam ,,ała" cieszy się tak słodko i głośno, że klękam sobie nabijając się na drewniany wagonik i buziaka daję lub jak poproszę dostaję...
Dzieci świat bez nich byłby taki czysty, poukładany i taki bezsensowny...

 Wybrane obrazki to właśnie takie chwile wykradzione w ciągu dnia, które pokazują gdzieś obecność a na jednym nawet ją widać jak wydłubuję literkę, którą potem zostawi taką pustą w środku :)