Lato w pełni i ślubne zmory...

Lato w pełni mamy moi drodzy a to oznacza dużo spacerowania i mało ubierania :)
Choć z tym drugim to raczej w moim przypadku bo Martyna zaczęła wybrzydzać i co rusz zwraca mleczko na ubranie... a to oznacza zmianę stroju czasami nawet kilka razy w ciągu dnia.
Po powrocie z Łodzi wszystkie nasze dni wyglądają prawie tak samo odwiedzamy jednych dziadków u drugich tj. moich rodziców czasami zostajemy na noc, lub na zmianę sypiam u siostry bo szwagier w Łodzi a mój K. kolejne tygodnie pracuje na nocne zmiany więc i tak go nie ma w domu a potem odsypia i my nie przeszkadzamy tatusiowi spać a on wstaje wypoczęty w miarę bo męczą go zatoki już jakiś czas.
Udało nam się wreszcie zrobić i zjeść z naszymi sąsiadami z dołu pierwszego letniego grilla takiego ,,naszego" garażowego od początku do końca w pełni zaliczonego bowiem to był mój pierwszy grill, od kiedy przestałam karmić i mogłam jeść wszystko i pić wszystko na co tylko miałam ochotę :)
*
Ostatnio coraz bardziej popularne staje się wręczanie gościom weselnym jakiegoś upominku mającego przypominać im o weselu a równocześnie prezent ten jest formą podziękowania za przybycie i obecność... Nasza sąsiadka, która mieszka od jakiegoś czasu na stałe w Hiszpanii opowiadała mi o podobnym zwyczaju tam u nich. Naczytałam się, że w Polsce to też powoli wchodzi w obieg i tyle co o tym myślałam i rozmawiałam a wpadają w odwiedziny nasi znajomi u których bawiliśmy się na weselu w czerwcu z podziękowaniami, które zawierało płytę CD a to znaczy, że każdy z gości dostał swoją :)
Osobiście myślę o czymś podobnym ale jeszcze szukam złotego środka czy dla wszystkich to samo, czy dla pań osobno a dla panów osobno bo co jeśli jakaś para nie jest parą na codzień komu wtedy dać prezent wspólny?
*
Pochwaliłam się ostatnio siostrze, że od zajścia w ciążę nie miewałam migren i bólów głowy a przynajmniej nie takich jak kiedyś... a tu proszę z nowym miesiącem jak mnie siekło... 
Całe szczęście, że tego dnia byłam umówiona z moją babcią, która musiała jechać ustalić sobie termin badania, że pojadę z nią do poradni a przy okazji zgłoszę wreszcie małą w swojej spółdzielni i załatwię sprawę w urzędzie bo to oznaczało, że Martyna została u babci bo K. po nocce spał i nie mógł się nią zająć...
Kiedy już wszystko pozałatwiałam i zostało mi czekanie w jednym z urzędów zaczął się pogłębiać ból głowy, który dokuczał mi od rana i nagle z chwili an chwilę było już tylko gorzej. Ledwo dojechałam do mamy a że byłam autem to było to dla mnie straszne przeżycie prowadzić i skupiać się na drodze a równocześnie powstrzymywać wymioty. Weszłam do mamy i od tamtej pory łóżko i wc to były jedyne miejsce, które się dla mnie liczyły. Cały dzień bez jedzenia i picia bo wszystko wracało tak szybko jak do org. się dostało spowodowało, że nie byłam w stanie zająć się małą, nosić, karmić... Nie mam pojęcia co bym zrobiła gdyby moja mama nie mieszkała tak blisko... Owszem mamy na dole super sąsiadów i wiem, że na nich też mogę liczyć ale mimo wszystko mama to mama... Ja chorowałam, leżałam i spałam a ona dbała o małą więc byłam spokojna koło 20 odjechałam tak bardzo, że nie wiedziałam co się dzieje i obudziłam się w nocy w sukience, staniku, spiętych włosach u rodziców w sypialni a moja siostra obok mnie... :)
Głowa bolała mnie prawie 3 dni, nudności męczyły a ja jeszcze zaraz następnego dnia spałam u siostry bo jej obiecałam co się napociłam tego dnia wnosząc całe swój majdan na drugie piętro plus oporządzenie małej spowodowało zmęczenie organizmu i mega ból w plecach więc na początku tyg. mam umówioną wizytę u mojego dobrego, sprawdzonego, starego i niewidomego masażysty...

Tak wyglądają nasze spacery zazwyczaj, kiedy tylko Nadi zostaje uwolniona z wózka :)