01.12.2012

01.12.2012 Nasz data ale zanim nastąpił ten dzień...
Cały tydzień przed weselem okazał się jedną wielką gonitwą i najlepiej jakby człowiek był w 5 miejscach równocześnie o tel. nie wspomnę. I jakoś tak mimo wszystkim i wszystkiemu zarówno ja jak i K. nie odczuwaliśmy stresu o który wszyscy tak dopytywali, za to nasze mamy i ogólnie rodzice nawet nie wspominam. 
Przyszła panna młoda w przerwach między zwykłymi, codziennymi obowiązkami i zajmowaniem się moją M. podleciała na próbny makijaż, na nockę do swojej siostry, na 4 godzinne pakowanie kołocza, który następnie kolejne 3 godziny rozwoziliśmy po naszych znajomych, lub gościach zaproszonych a na weselu nieobecnych.
Doczekałam się także przesyłki, która przyszła na ostatnią chwilę i okazało się, że... buty, które się w niej ukrywały są za małe więc mam do sprzedania za 30 zł. balerinki białe angielskiej firmy rozmiar 40 ! Nie to jednak było najgorsze lecz fakt, że butów na zmianę jakby brak...
Uprosiłam K. i pojechaliśmy do najbliższego większego sklepu, gdzie wiedziałam, że znajdę przynajmniej 5 obuwniczych i jak zwykle mój Deichmann mnie nie zawiódł kupiłam sobie białe mokasyny i niespodziewanie druga para butów na obcasie wylądowała w moim koszyku ( jak się później okazało wygodniejsze i bardziej pasujące zostały na moich nogach w tym wyjątkowym dniu).
I powoli zbliżamy się do TEGO dnia ale zanim powiedzieliśmy sobie TAK musieliśmy sporo się namachać miotłą... Na Śląsku i z tego co wiem nie tylko jest pewna tradycja na dzień przed weselem, w domu rodzinnym pani młodej ma miejsce tzw. trzaskanie. Zabawa polega na tym, że nie wiadomo kto i o której (choć zazwyczaj są to godziny popołudniowe i wieczorne), przychodzi i trzaska porcelanę na szczęście młodej parze a młodzi muszą wychodzić i sprzątać to wszystko za każdym razem częstując przybyłych ciastem weselnym i kieliszkiem wódki.
U nas też trzaskanie się odbyło i mimo, że nie trwało długo było dosyć intensywne bo większość naszych gości spotkała się pod drzwiami moich rodziców o podobnej porze :)
*
Wstałam wyjątkowo wcześnie ale co robić jak na 7 czesanie umówione więc po ostatniej nocy spędzonej w stanie wolnym pod dachem rodziców wstałam i dobudzona wskoczyłam do auta i poleciało...
Czesanie trwało jakieś 2 godziny zaraz po znowu w auto i na malowanie do kosmetyczki bowiem tego dnia moja dziewczyna musiała być w pracy więc jechałam ja do niej a nie ona do mnie jak to zazwyczaj panny młode sobie życzą :)
W międzyczasie dojechała do mnie już po swoim fryzjerze moja siostra i świadkowa w jednej osobie, po tym jak i ona została pięknie wymalowana znowu w auto i do domu szykować się na wielkie wyjście. Ubierać pomagała mi się moja mama bowiem siostra z doczepioną no nogi Nadi miała ciężko, w sumie całe wyszykowanie zajęło mi jakieś pół godziny plus pozowanie do zdjęć rzecz jasna bowiem już w czasie przygotowań E. rozpoczęła swój reportaż ślubny.
Koło 12 przyjechał K. z rodzicami i jego babciami a moja już czekała razem z nami, po tym jak siostra zamknęła mnie w pokoju i targowała się z K. za ile mnie ,,sprzeda" ja stałam już gotowa i dalej spokojna i czekałam ( poszło szybko i coś za tanio haha, a biedny K. przygotowany na wielkie targowanie, siostra do dziś pluje sobie w brodę, że tak szybko odpuściła).
Widok zaskoczenia, zachwytu i miłości w oczach K. bezcenny :D
Błogosławieństwo i fruuu do kościoła a tam... pierwszy szok i stres, czekamy na zew. goście w kościele, świadki podpisują papiery, patrzę  zza drzwi i co widzę? Raczej czego nie widzę... kościół pusty! Zero wystroju, żadnych kwiatów, świec, dywanu NIC a ja za to wszystko zapłaciłam aż mi łzy napłynęły do oczu... K. zostawił mnie samą i szybko do księdza (okazało się, że on mnie nie zrozumiał i wyszło jak wyszło, ogólnie szkoda rozwijać temat, wiadomo tylko, że on myślał, że ja pójdę do osoby odpowiedzialnej za wystroje kościoła w takie dni jak ślub a ja myślałam, że po naszej rozmowie zrobi to on).
Wchodzimy (potem dowiedziałam się od dziewczyn moich, że podobno było WOW :D), msza i kazanie przebiegało spokojnie a że ślubu udzielał nam ks. który zna mnie od dziecka kazanie było takie trochę osobiste więc dla mnie bardzo miłe i wiecie takie szczere nie takie zwykłe bezosobowe gadanie.
W końcu nadeszła TA chwila i kiedy K. przysięgał przed ołtarzem i trzymał moją obrączkę w ręcę doszedł do końca a obrączka dalej nie była na moim palcu... wtedy ks. po cichu mówi do K. może włożysz jej tą obrączkę na co mój K. dalej z przystawionym mikrofonem mówi ,,JUŻ?" Wszyscy to słyszeli ale nikt nie wiedział o co chodzi więc większość gości sama sobie dopisała scenariusz i zaczęły się śmiechy. Mnie cała sytuacja doprowadziła do takiej głupawki, że kiedy przyszła moja kolej śmiałam się i przysięgałam równocześnie :D
 *
Goście weselni zostali poprowadzeni do autokaru a my czekaliśmy pod kościołem na życzenia pozostałych osób a no i nie obyło się bez rzucania monet a ja z moimi zrobionymi pazurkami ledwo co radziłam sobie żeby coś z tej ziemi wyzbierać... Życzenia, życzenia, buziaczki i do auta na salę...
Zastanawiałam się jak opisać Wam samo wesele bo przecież wiadomo, że rewelacji nie było bowiem jak w większości przypadków było:
-przywitanie młodej pary chlebem i solą
-szampan i trzaskanie kieliszków
-pierwszy taniec, który został zmieniony na ostatnią chwilę więc zero stresu :)
-obiad
-kawa, herbata, kołocz i moje oczko w głowie czyli tort, który okazał się pyszny i chyba nawet lepszy w smaku niż na degustacji
-potem już leciało zimna płyta, 3 ciepłe kolacje, zabawy, tańce, hulańce...
-oczepiny ( welon powędrował do naszej koleżanki, której też się już marzy ślub po 14 latach związku a mucha K. do jej narzeczonego :) więc wszystko jasne)
-były dwie atrakcje jedna moja czyli czekoladowa fontanna dryga K.- po 12 występ młodego zespołu który zagrał przez około godzinę znane i lubiane rockowe kawałki, i ta niespodzianka spodobała się gościom bardzo co było widać po tym jak się bawili i jakie zaskoczone miny mieli, kiedy młodzi weszli na scenę
 -podziękowania dla rodziców (wybraliśmy zegarki z grawerem)
- szaleństwo do białego rana i umęczona zasada ze swoim równie zmęczonym MĘŻEM wrócili do swojego domu aby się wyspać